Tom Claassen (1964) maakt geestige sculpturen met materialen als klei, purschuim en ijzerdraad. Hij speelt met de grens tussen af en onaf: ‘Ik ben notoir niet klaar (en toch ook weer wel).’
Je hebt zojuist – in vijf minuten – een zelfportret gemaakt. Lijkt het een beetje?
‘Ja, hij lijkt ongelooflijk goed.’
Beschrijf jezelf in een paar woorden?
‘Een weegschaal.’
Op welk moment wist je dat je kunstenaar wilde worden?
‘Toen mijn moeder me vroeg of ik geen horlogemaker wilde worden, omdat ik zulke ‘fijne vingers’ heb. Ik ben toen van een studie Psychologie overgestapt naar de Kunstacademie.’
Lees het hele interview hier